Metody terapii

Terapia wisceralna

Terapia wisceralna lub manipulacje wisceralne mają na celu usprawnianie i poprawę funkcjonowania narządów wewnętrznych jamy brzusznej, klatki piersiowej oraz miednicy mniszej jak i układu mięśniowo – powięziowego, układu kostnego ( np. kręgosłup) i nerwowego (w szczególności nerwu błędnego), a także Twojego stanu emocjonalnego.
Metody manipulacji wisceralnych uczymy się w Instytucie Barrala. Założycielem instytutu jest prekursor terapii wisceralnej – francuski fizjoterapeuta, osteopata dr Jean-Pierre Barral, który opracował program manipulacji wisceralnych. Celem manipulacji jest odtworzenie, harmonizacja i wzrost komunikacji w ciele, tak by wspomóc jego wewnętrzny mechanizm dla poprawy zdrowia. Ta technika manualna polega na wykonywaniu przez terapeutę odpowiednich, w określony sposób ruchach- możemy nazwać te techiki „głębokim masażem” które mają na celu uwolnić napięcie i przywrócić ruchomość samych trzewi (narządów wewnętrznych np żołądek, jelita czy pęcherza moczowego) jak i tkanek otaczających narządy wewnętrzne .
Każdy z narządów wewnętrznych np.: wątroba, nerka, jelita, macica posiada swoją własna ruchomość. Jeśli dojdzie do restrykcji, czyli przez nas terapeutów nazwane jest tak, zaburzenie ruchomości w obrębie narządu, powoduje to konsekwencje nie tylko dla tego narządu, lecz dla całego systemy połączeń związanych z tym narządem. Często bywa tak, iż działa teoria sąsiedztwa .
Narządy wewnętrzne połączone są ze sobą w specyficzny sposób sieciami powięzi, naczyniami, unerwieniem wpływając na mięśnie i układ kostny, a układ kostny i mięśnie mogą wpłynąć na narządy wewnętrzne. Mówiąc prościej poprawiamy krążenie narządu przez co zwiększamy przepływ krwi w okolicy kręgosłupa , miednicy, klatki piersiowej idąc dalej do głowy ? rąk, nóg i naszego centralnego układy nerwowego -mózgu.
Dziś wiemy ze powieź to jedna z najważniejszych tkanek naszego organizmu. Powieź jest siecią, która splata/ okala nasze ciało, zbudowana jest z tkanki łącznej. Ten systemem włókien poddawany jest stałym napięciom, dlatego pod wpływem różnych czynników może dojść do zaburzeń pracy powięzi.
Powięź to tkana, nad której można pracować i uzyskiwać niesamowite efekty.
Nasz styl życia stres, brak ruchu, mała ilość wypijanych płynów, przetworzona żywność, cechy anatomiczne naszego organizmu lub wieloletnie nawyki powodują, usztywnienie w sieci powięziowej. Napięcie sieci powięzi w jamie brzusznej mogą być spowodowane bliznami pooperacyjnymi, urazy, zrostami, choroby czy zła postawą ciała. Oznacza to, że zostaje ograniczona ruchomość naszych narządów jak i mięśni, wszystkich struktur wokół. Powodując z czasem kaskadę efektów t.j. bolesne dolegliwości, zaburzenia funkcjonowania narządów, mogące przyczynić się do zmniejszenia sprawności fizycznej – “brak sił” itd.
Narządy, które mają mniejszą ruchomość mają tendencje do zastojów limfatycznych powodując obrzęk, opuchliznę. Brak prawidłowej pracy i zastoje z kolei powodują, iż narząd zaczyna „chorować”. Zaburzenia komunikacji miedzy narządami a mięśniami może dawać nieprawidłowości w ich funkcji i powodować wiele dolegliwości np. migrena może mieć swój początek w jamie brzusznej.
Tradycyjne metody leczenia najczęściej likwidują tylko objaw, a nie przyczynę. Napięcie struktur upośledza funkcjonowanie danego narządu oraz naczyń krwionośnych. Skutkiem tego jest niedotlenienie i niedokrwienie organu. Terapii wisceralnej skupia się na poprawie ruchomości i komunikacji tkanek w obrębie narządów wewnętrznych. Poprawiamy krążenie krwi, zmniejszamy zastoje limfatyczne (powodujące chorobę narządu – stan zapalny), ślizgu powięzi i fizjologicznego ruchu narządów wewnętrznych. Dużo terapii i technik koncentruje się na zmniejszeniu objawów i dolegliwości czyli np.: bólu barku, a nie przyczyny- czyli zmniejszonej ruchomości wątroby. Terapia Wisceralna bazuje na założeniach , że ruch jest niezbędnym elementem naszego życia, dzięki czemu utrzymuje nasz organizm w zdrowiu. Zabieg terapii wisceralnej przeprowadzany jest w celu przywrócenia prawidłowego napięcia w obrębie jamy brzusznej,wykonując odpowiednie techniki jesteśmy w stanie znieść napięcia wokół narządu.
Fizjoterapeuta , osteopata wykształcony w kierunku manipulacji wisceralnych posiadamy wiedzę na temat fizjologi, mechaniki ciała i anatomii człowieka, potrzebną do naprawy relacji miedzy narządami.
, którego podstawowym celem jest odtworzenie, harmonizacja i wzrost komunikacji w ciele, tak by wspomóc jego wewnętrzny mechanizm dla poprawy zdrowia jest przywrócenie harmonii, komunikacji ruchu pomiędzy narządami wewnętrznymi.

Jak może wyglądać przykładowa wizyta ?

Rozpoczyna się od wywiadu z pacjentem dotyczący jego stanu zdrowia . Zebrane informacje są zweryfikowane przez terapeutę. Następnie przechodzimy do pracy stosując odpowiednie technik manualnych, wykonywanych na przedniej ścianie brzucha, klatce piersiowej czy miednicy. Terapeuta zmniejszenia napicia na tkankach, aby poprawić komunikacje, mechanikę zharmonizować miejsc , które zainicjowały dysfunkcje, ograniczenie ruchomości bądź ból – które mówiąc wprost wywołują łańcuchy chorobowe w naszym ciele.
Dzięki pracy na tkance, tkankach – okolica narządu została w odpowiedni sposób uwolniona, dożywiona, tak aby poprawić ogólny stan zdrowia fizycznego jak i emocjonalnego. Końcowym etapem jest wyciszenie organizmu. Terapie powtarza się w określonych odstępach czasu. Przebieg całościowej terapii ustalany jest indywidualnie z terapeutą.

Terapię stosuje się w:

• stanach ostrych – po urazach jamy brzusznej i klatki piersiowej, w wyniku wypadków komunikacyjnych (whiplash czy uraz związany z uciskiem pasa bezpieczeństwa na jamę brzuszna) czy związanych z uprawianą dziedziną sportu,
• stanach przewlekłych – bóle dna miednicy, zwłóknienia i torbiele, nietrzymanie moczu, dysfunkcje prostaty, bóle jąder, efekty menopauzy, bolesne miesiączki, kłucia pęcherza , częste zapalenia pęcherza, zespoły pseudokorzeniowe np. „nietypowe rwy kulszowe”
• problemach układu ruchu – przewlekłe dysfunkcje kręgosłupa, migreny, bóle głowy, zwężenia światła nadgarstka, bóle stawów obwodowych, rwa kulszowa,
• problemach z trawieniem – wzdęcia i zaparcia, nudności, wymioty i zgaga, problemy z przełykaniem,
• przewlekłym bólu – problemy związane z bliznami i zrostami pooperacyjnymi, po zakażeniach,
• problemach emocjonalnych – lęki i depresje, syndrom stresu pourazowego.